I hear and I forget , I see and I remember , I do and I understand

Даваан дээрээс Отгон тэнгэрийн оргил бадамлан гялалзаж харагдана. Тэнгэрийн отгон хөвгvvн тvvний бараа сvрийг аялах замд бишгvй олон харсан ч мөнөөхөн миний хvрэхийг зорин тэмvvлэн тэмvvлсээр өдий хvрсэн ганцхан уул шиг дотно санагднам. Хvнд өөрийн уул гэж байдаг бол төрсөн нутгаас минь алсын алст орших атал, миний уул чухам энэ Отгон тэнгэр гэлтэй. Амьдралын зорилго гэгч мөнхvv амьдралын өндөр давааны оргил хэмээвээс энэ Отгон тэнгэрийн оргил шиг хvрхvйеэ бэрх бөгөөд vргэлж даллан дуудаж, ойртохын хэрээр улам болдог ажээ. Тийм оргил vгvйсэн бол мацахын хэрэг юу билээ.
Хvний замд хөндөлсө...

Мянга есөн зуун гучин зургаан оны улсын наадмын тэргүүн өдөр соёолон морь уралдав. Буянт-Ухаагийн өмнөх дэнж дээр морь барих газар наадамчид цугларчээ. Сайхан хувцсаа өмсөж, үнэтэй цайтайгаа зүүж, сайн морио унаж ирсэн наадамчин олныг үзвээс тэнзэн ташуур морин дэл дээр хөндөлсүүлж, зандан хусуур, мөнгөн хутга дурдан бүсэндээ хавчуулсан омогтой залуус, сувдан даруулга алтан сам зүүж, эмээл хазаараа мөнгөөр бүрсэн чинээтэй айлын охид, янгиа тохсон ядуу малчин, мэргэдийн дүртэй өвгөд, Сүвээдэй баатрын шадар явж алсын аян дайнд алжаан ядарсан эртний цэрэг эрийн шинжтэй хижээл харцуул монгол, евро...